Hayatım boyunca hiç yılbaşı geldiğinde bütün senemin nasıl geçtiğini analiz etmedim. Aklıma bile gelmedi daha doğrusu, gelseydi belki ben de düşünürdüm neler geçti başımdan diye.
Bu sene hakkında da böyle düşüncelerim yoktu normalde ama arkadaşımla sohbet ederken “Bir sene daha geçti…” deyip susuverdik. İkimiz de o an o sene neler yaşadığımızı düşündük. Sonrasında yaşadıklarımızın birkaçını andık beraber.
2010 benim için kayıpların yılıydı… Çok şey kaybettim, çok yıprandım, yoruldum. Karşılığında sadece biraz daha büyüdüm belki de…
2010 zorluklarıyla başlamıştı zaten. Bitirilmesi gereken bir okul vardı. Sınavları, bunalımları ve 6. senenin verdiği canına tak etmişlikle bekliyordu sessizce. Susuyordu ama “Kendin ettin kendin buldun” diyordu gözleri. 2010’un ilk çeyreğini bu telaşlarla geçirdim. Arkadaşlarım yanımdaydı, birbirimize destek olduk kimi zaman da köstek. Ama beraberdik, hiç bitmeyecekmiş gibi…
Yılın yarısına geldiğimizde okul bitmişti. Bütün streslere rağmen üstümüzden hala inanamadığımız büyük bir yük kalkmıştı. Okuldan ayrıldık, zamanla birbirimizden de… Şehir dışında okuyan arkadaşlar memleketlerine döndü, burada kalanlar tatile gitti, bir kısmı iş arama telaşına düştü. Yavaş yavaş sıyrıldık üzerimizdeki her şeyden. Yalnızlık çöktü.
Okulla beraber staj yaptığım şirkette işe giremeyeceğim belli oldu ve iş arama teleşı beni de sardı. İstanbul-Ankara arası iş görüşmeleri için mekik dokumaya başladım. Umutladım, hayal ettim, olmayınca üzüldüm, umutsuzluğa kapıldım. Bu döngü içinde aylar geçirdim. Hep zaman bulduğum an okuyacağım dediğim kitaplarım rafta beni bekledi, tek satır okumak içimden gelmedi.
En yakınım evlendi, bitanecik dostum… Gelinliğiyle karşımda durdu… Ona ömrü boyunca mutluluklar diledim ve onu bambaşka bir şehre yolladım.
Ve nihayetinde 2010 sonbaharı geldiğinde, iş buldum. Tam her şey yerine oturdu ve mutluluk kapılarını açtı derken, akciğer kanserinden amcamı kaybettim. Onun yası yerleşti yüreğime…
2010 hep götürdü benden… Ailemden, arkadaşlarımdan, ilişkilerimden, kariyerimden… Her şeyden hep götürdü. Ama şimdi önümde 2011 var… Işıl ışıl bir yıl…
Yeni bir iş, yeni arkadaşlıklar, yeni ilişkiler belki… YENİ BİR YIL!
Umut dolu…
Umuyorum bu yıl umduğumuz gibi geçer 🙂
Hayallerinizin suya düşmemesi dileğiyle…
Herkese iyi yıllar 🙂
Yorum Yok