Sen benim içimdeki büyük yangınların adı,
Ben senin gecendeki mavi ya da günündeki sarı,
Sen benim şehrimdeki bütün sokakların adı,
Ben senin yüzündeki çizgi yada dünündeki anı,
Sevgili…
İçimdeki yangınları bir kibrit aleviyle başlatan sensin… İçimi cayır cayır yakan, kavuran sen… Bir damla suya hasret yüreğime alevleri harlamaya gelensin…
Sevgili…
Yürüdüğüm yolların sonunda varamadığım sensin… Bütün sokakları, bütün vapur hatlarını, bütün minibüs yolu güzergahını kendine çeviren sen… Biraz soluklanmaya hasret bacaklarıma derman verecek yerde habire uzaklaşan sen…
Sevgili…
Hadi kalk gel bul bi bahane,
Birazcık heves, biraz cesaret.
İlk günki gibi duruyor hâlâ.
Kalbin ömürlük bende emanet.
22 Şubat 2010 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok