Az önce televizyonda Safiye Soyman’ı ve oğlunu izledim. (Annem sağolsun kahvaltı eşliğinde magazin programı izlediğimiz için) Oğlu MS hastası.
Uzun zamandır oğlunun hasta olduğunuz zaten biliyordum. Şimdi de evlerine gitmişler. Anne-Oğul birbirlerine sevgiyle bakıyorlar. Biri “Annemmmm” diyor diğeri “Oğlummmm” Sevgi sözcükleri havada uçuşuyor.
Oğul Turizm okumuş, iş kurmuş, çocuk parkları yapıyormuş. Sonra hastalığa tutulunca her şeyi elden çıkarmışlar. “Tek isteğim işime dönmek” diyor çocuk. “Döneceksin annem” diyor annesi, “Sen yeter ki iyileş, yeniden kuracağız işini”.
Kök hücre tedavisiyle MS’in yok edilebileceği iddiasıyla çalışıyorlarmış Amerika’daki doktorlar. Gazetede okuyunca haberi Safiye Soyman, hemen kalkmış Amerika’ya gitmiş. “İnşallah 2010-2011’de bu hastalığın tedavisi bulunaca ve oğlum iyileşecek. Biz umudumuzu hiç kaybetmedik” diyor.
Çocuk “Beterin beteri var. Makineye bağlı yaşayan insanlar var” dedi hasta haliyle. Ve bunu söyleyerek iyileşmeyi en çok hak edenlerden biri oldu bana göre…
İnşallah gerçekten bulunur bu hastalığın tedavisi. Zira onun kadar iyi bakılamayan, çok daha zor şartlarda yaşayan bir sürü MS hastası var… Hepsine geçmiş olsun…
24 Ekim 2009 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok