Dinlediğim her şarkıdan birkaç cümle alsam, yüzlerce satır yazarım sana…Yüzlerce içimi acıtan cümle…
Anlam kargaşası olmaz inan. Parça bütünlüğü bozulmaz. Hepsi aynı şeyi anlattıktan sonra… Hepsi yüreğimi aynı şiddetle sarstıktan sonra… Söyle nasıl sırıtır bir cümle diğerlerinin arasından…
Belki biri daha çok yakar canı. Belki bir diğeri daha narin görünür göze… Ama senden başka hiçbirşeyi çağrıştırmaz sevgilim…
Kulağımda ardı ardına çalan şarkılar… Aklımda sen… Adam… Adı geçtiği an başka bir şey düşünemediğim… Kokusunu duysam, rüzgarla başka yerlere savrulduğum… Sen… Gözümün bebeği… Batsa da dikenlerin, sıkıca tutmaktan vazgeçemediğim… Sen…
…
Sana gelip senden kovulan, sensizlikle kendini sınayan, yüzüne hasret, sesine, kokuna hasret ben… Öyle farklı görünüyor ki dünya sensiz… Saatleri geri almaya gerek yok, sensiz hemen çöküyor karanlık üstüme. Havanın soğumasına gerek yok, içim üşüyor sen yokken.
…
Ne acıdır ki ne hissettiğini bilmiyorum… “Gel” demeye dilim varmıyor sevgilim… “Sevgilim” demeye nasıl varıyor, inan ben de bilmiyorum…
2 Kasım 2009 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok