Bazen sana yazmak için bir şarkıya ihtiyaç duyuyorum sevgili… Bir şarkının arkasaına saklanmak ihtiyacı… Sanki bir şarkı sana yazma isteği uyandırmış da ben kendime hakim olamamışım gibi… Sanki zaten içimden sana yazma isteği geçmiyormuş da şarkının hatrına yazıyormuşum gibi…
Ama öyle değil sevgili…
Yazmak, sana yakınlaşmak benim için… Ne kadar uzağında olsam da an be an seni yaşamak sevgili… Sana koşma, kollarında can bulma isteğimi dindirmenin en kolay yolu yazmak… Göndermediğim bu mektupları yazmasam sana, kapında bulurdum kendimi… Bana seni hatırlatan her şarkıda yolumu değiştirir sana gelirdim…
Yalan değil seni hatırlatan her şarkını hikayesini yazmak isteyişim… Ama yazdığım her satırda içimin cız edişi de yalan değil sevgili…
Cümlelerim ne kadar basit kalsa da hissettiklerimin yanında, yazacağım sevgili… Kendimden utanmadan, yaşadıklarıma kızmadan, bu mecbur ayrılığa küfretmeden yazacağım…
Bu mektuplar bir ömür gönderilmemiş mektuplar olarak kalsa da, kazara okuyan birini acemiliğiyle güldürse, kimini derin düşüncelere salsa, kiminin yarasına merhem olurken kiminin yarasına tuz bassa da… Yazacağım sevgili….
Seni yazacağım…
Sendeki beni yazacağım…
Bendeki seni yazacağım…
Şimdi beni her seferinde sana getiren şarkıların, gözü kör olsun mu sevgili?
Yorum Yok