Nereye kadar gidebilirsiniz sevdiğiniz için? Kaç kıtayı aşabilirsiniz, kaç şehri onunla veya onun için fethedebilir, kaç kere onun olduğu yere perişan olma riskine rağmen gidersiniz? Ne kadar değiştirebilrsiniz kendinizi sevdiğiniz için? Onu hayranlıkla izlerken…
-
-
Uzun zaman oldu di mi? Biliyorum… Kafamı toparlayamadığım zamanların sonuna geldim ama sevgili casilo’s way okuyucuları 🙂 Resmi ralamlara göre 43 kişisiniz bu yazıyı okuyacak 🙂 Ama biliyorum, gizliden gizliye takip edenler de var…
-
Bu görseli çok uzun zamandır kullanmak istemiştim.. Kullananı da çoktur zaten 🙂 “Ders” yazıverince google amcaya ilk bunu gösteriyor 🙂 Aynı bu minik gibiyim işte haftalardır.. Sadece ders için değil hayatımın her alanında… İş,…
-
Hayat ayrılıktan ibaret sanki… Ve “Seni Seviyorum” demek, ilk söylendiğinde bambaşka… Hayat ya Eylül ya da Haziran… Ortası yok ki… Ya çok mutlu insan, ya çok mutsuz… Eylül’ü yaşıyorum şimdi iliklerime kadar… Ayrılığın rüzgarı…
-
Hiçbi zaman narin bi kız çocuğu olamadım. Hani vardır ya, aman yere düşücem diye zıplamalı oyunlar oynamaz, yere düştüğü zaman acıdığı için değil de kanadığı için ağlar… Vücudumun her yerinde çocukluktan gençlikten, kazık kadarlıktan…
-
Zamansız benim tesadüfen alıp okuduğum kitaplardan biri.. Kitabın adı çekici gelince hem bunu hem de “Kalbim Nerde Sanıyorsun?”u alıp okumuştum. Okuduğum yıllarda oldukça yalın anlatımlı ama güzel bir kitap olduğuna karar vermiştim 🙂Hala da…
-
Ahmet Altan’ın yeri bende biraz farklıdır… Romanlarını hiç okumadım ama denemelerini çok severim.. Bazı denemeleriniz üzerinde uzuun uzun düşünmüşlüğüm, ardından kendi yazılarımı yazmışlığım vardır… Kim bilir belki de Ahmet Altan’ı seviyor olmamın bi nedeni…
-
Nedendir bilinmez hep geceleri alıyorum kalemi elime! Sesler susuyor, ışıklar sönüyor ve yalnızlık çöküyor her yere… İşte o an içim dolu dolu oluyor. Gün boyu biriktirdiğim bütün kelimeler tek tek dökülüyor kalemin ucundan kâğıdın…
-
Nedendir bilinmez hep geceleri alıyorum kalemi elime! Sesler susuyor, ışıklar sönüyor ve yalnızlık çöküyor her yere… İşte o an içim dolu dolu oluyor. Gün boyu biriktirdiğim bütün kelimeler tek tek dökülüyor kalemin ucundan kâğıdın…
-
Nedendir bilinmez hep geceleri alıyorum kalemi elime! Sesler susuyor, ışıklar sönüyor ve yalnızlık çöküyor her yere… İşte o an içim dolu dolu oluyor. Gün boyu biriktirdiğim bütün kelimeler tek tek dökülüyor kalemin ucundan kâğıdın…