Boğuluyorum sen yoksun ya yanımda…
Arasam telefonun ucundasın… Yanına gelsem karşımda… Ama gel gör ki yoksun…
İki ayrı insanız artık. Yanyana dursak da birleşemez ellerimiz… Gözlerimde hep kaçamak bakışlar sana… Baksam yüzüne dayanamam sevgilim, dayanamam seni öpmeden karşında durmaya…
Bir nefestin sen bana… İçime çektikçe yaşadığımı hissettiğim… Her şey sana doğruydu. Saatler sana doğru akıyordu, yollar sana geliyordu… Şimdi karşı koymaktayım yollara, zamana, sana… Şimdi karşı koymaktayım sana gelmeye çalışan ayaklarıma, seni öpmek isteyen dudaklarıma…
Zor böyle sana doğru sensiz yaşamak… Zor geliyor bana… “Yapmamalıyız” diyorum bir yandan, “Yapmamalıyım” diyorum… “Alışmışken bensizliğe girmemeliyim tekrar hayatına” diyorum… Ama gözlerini ben de görüyorum. Kokumu içine çekişini hissediyorum. Dokunmak isteyişini görüyorum sevgilim… İnan böylesi daha zor…
Şarkılar dönüyor etrafımda durmadan… “Severek ayrılanlar yaşarlar pişmanlığı” diyor biri, “Ayrılık da sevdaya dahil, çünkü ayrılanlar hala sevgili” diyor diğeri… Ve vuruyor can evimden “Aşk, bir kalbin içinde ağlıyor aşk… Sızım sızım sızlatıyor, ellerinden kaçılmıyor… Virane ettin bıraktın aşk…” sözleri… Her duyduğumda gözlerim doluyor, nefesim daralıyor…
“Bu kalp seni unutur mu?” deme sanmıyorum… Alışır belki sensizliğe… Sesini duymamaya, yüzünü görmemeye, dokunup öpmemeye… Ama unutmaz sevgilim…
25 Ağustos 2009 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok