İsmini sevdiğim için okumaya karar verdiğim bir kitaptı Cemil Kavukçu’nun “Yalnız Uyuyanlar İçin”i. Kabul edin ismini siz de sevdiniz 🙂 Kendisi hakkında bir bilgim yoktu, daha önce hiç kitabını okumamıştım ama öykü kitaplarını da sevdiğimden okumaya başladım.
Bir hikayeye tam kapıldığım anda bitivermesinden, bazı hikayelere nasıl bir anlam vereceğimi bilemediğimden beni çok sarmadı açıkçası. Fakat dediğim gibi öykü kitaplarını severim. Bir sonraki öykü daha güzeldir diye diye bitiriverdim. Sevdiğim öyküler de oldu hakkını yemeyeyim.
Tavsiye mi? Bilmem nötr diyelim.
Sevgiler,
Hayalperest
Yorum Yok