Yetmedi mi sevgilim?
Yetmedi mi beni sensiz bıraktığın? Yetmedi mi bensiz kaldığın…
Biliyorum acılar içindesin… Biliyorum yüreğin daralıyor. Bensizlikten değil, bensizliğe neden olan sebeplerden… Acına merhem olmanın bir yolu yok mu sevgilim? Bir yolu yok mu yaralarını sarmanın?
Gözüm telefonda, gözüm yolda, gözüm habire bilgisayar ekranında… Ha çaldı ha çalacak sanki… Birazdan araban duracak önümde ya da ekranda beliriverecek güzel yüzün… Bekliyorum sesin çıkacak diye…
Susuyorsun… Üstelik beni de susturuyorsun. Elimi uzatsam “Dokunma” diyorsun, baksam, gözlerini kaçırıyorsun… Ve yoksun…
“Ya hep ya hiç” insanı olmak zor sevgilim… Çünkü sen ne hep oluyorsun, ne hiç…
2 Kasım 2009 – Şehnaz Baykuş
Yorum Yok